خشم و راه های جلوگیری از آن

  متاسفانه افراد خشمگین  از یک و یا ترکیبی از چند بیماری روانی رنج می برند. در بسیاری از بیماران روحی روانی خشم و درگیری فیزیکی آنی بوده و همزمان صورت میگیرند.   تقريبا همه ما همان‌قدر که احساساتي مانند غم يا شادي را تجربه کرده‌ايم، با خشم هم رو‌برو بوده‌ايم، احساسي که خيلي جاها از جمله پشت ترافيک با کارشکني افراد و… سراغمان مي‌آيد. اين حس ناخشنودي و خصومت نسبت به افراد و موقعيت‌ها زماني که از مرحله خاصي بگذرد، مي‌تواند مشکل‌زا باشد و از آن به اختلال تعبير شود. همين که با احساس خشم، تفکر منطقي کاملا از بين مي‌رود، مي‌تواند زمينه‌ساز مشکلات ديگر هم باشد. آيا مي‌توان اميدوار بود که روزي دنيايي بدون خشونت و پرخاشگري داشته باشيم؟ گفت و گوی دکتر عاطفه قنبري، روان‌پزشک و عضو هيات‌علمي دانشگاه علوم‌پزشکي ايران درباه نشانه‌ها و راه‌هاي تشخيص خشم طبيعي از غيرطبيعي را در زیر می خوانید: بهتر است با اين سوال شروع کنيم که به‌طور کلي خشم چيست؟ خشم يک هيجان است و اين هيجان را همه انسان‌ها تجربه مي‌کنند بنابراين تجربه خشم بيماري محسوب نمي‌شود اما اينکه خشم باعث بروز چه رفتاري شود و توانايي کنترل خشم اهميت بسيار زيادي دارد. در واقع واکنش در بروز چنين احساسي مي‌تواند مشخص کند که واکنش طبيعي است يا بيمار‌گونه. در شرايط مختلف مانند برخورد با ناکامي‌ها ممکن است فرد خشم را تجربه کند و اين طبيعي است اما واکنش به اين احساس طبيعي مهم و تعيين‌کننده است. اين واکنش مي‌تواند نشانه چه بيماري‌هايي باشد؟ بروز خشم ۲ جزء دارد؛ جزء رواني و جزء فيزيکي. بخش رواني به همان حسي مربوط است که در فرد ايجاد مي‌شود و معمولا به دنبال افکاري بروز مي‌کند. مثلا از کسي عصباني مي‌شود و فکر مي‌کند حقش ضايع شده خشم و راه های جلوگیری از آن...